"Пöрткайык"

Ик шошо кечын эрдене мый мален кынельым, колам ала-кушто кыдырт-кдырт шокта. Мый изамым кычкыральым. Тудат кыныле.
- Колат? – йодам.
- Колам, - манеш. – Тиде коля киндым кочкеш але сакырым пуреш.
Ме кажне лукышто, кажне ластык йымалие кычална. Садыгак нимом муын ыжна керт. Кычалмынам чарнышна. Ынде кушеч шоктымым колыштына. Колына, окна дечынла шоктыш. Мый тÿгö лектым да окна декыла ончальым. Ужам, тушто пöрткайык пырдыжым пеш чÿҥга.
- Ах, теве мо улмаш, – семынем шонем.
Пöрткайыклан шанчашым колтышым. Тудо чоҥештен кайыш. Изамлан тидын нерген каласышым.
Изиш лиймек, пöрткайык адак окна ÿмбак тольо. Тудо кажне кечын эре тыгак пырдыжам чÿҥга ыле. Иктаж палыме вес еҥ колеш ыле гын, кö тиде сакырым нулда, шонен кертеш ыле.
А мый ынде палем. Мый тыге ом шоно. Мый кечмомат ончычак эре пален налиш тыршем. Тунам шкан шонашат сай, нимо уто кÿлдымашымат от шоно.

Польков Вячеслав
1964 г.

  К содержанию "Изи годымна"