"Кузе мый первый гана урым ужынам"

Икана мый чодрашке поҥго погаш каем ыле. Пÿнчö вуйышто кыж-гож! шоктыш. Ончем, тушто ур шинча. Мый тудлан тоям шуэн колтышым, а ур ыш лÿд. Вара мый кычкыральым. Ур лÿдо. Тудо кож гыч кожыш тöрштен, каен колтыш.
Мый поҥгым поген ситарышымат, мöҥгыш тольым. Мом ужмем мöҥгышто каласкален ончыктышым. Только Васик изам ÿшанен огыл.
- Уржо могай – от пале, - манеш тудо.
Почшо могай да шкеже могай? – йодыштеш тудо. Мый тудлан ойлышым:
- Почшо кужу, шкеже изи, криса гай веле.
- Почшо рывыжын гай мо? – адак йодеш.
- Уке, - манам мый.
- Могай?
- Вот тыгай! – кидем дене ончыктем.
Никузе ынеж ÿшане. А мый чынжымак тыге первый гана урым ужынам. Ынде ур могайрак – палем.

Солодкова Люба
1964 г.

  К содержанию "Изи годымна"