"Карсак иге"

Тунем лекмеке, мый кеҥжым Кÿ-Солаште курскаймыт дене илышым. Курскай трактор дене коштеш, шемшыдаҥ шумеке, солаш кая ыле. Икана мыят курскай ден пырля шемшыдаҥ солымашкыже кайшым.
Солаш шуко кодын огыл, иктаж кудвече кумдык гына кодын ыле. Мый эре ончыко ончем. Курскай рульым виктара. Мутланен шинчыме жапыште курскай ала-мом ужын.
- Ончо, ончо, Леонид, мераҥ иге кудалеш, - манеш.
- Кушто? – йодам.
Чынак, кудалше мераҥ игым мыят ужым. Трактор гыч тöрштышым да мераҥ игым покташ тÿҥальым. Ик игыжым йол гыч поген нальым, но тудо пеш кычкыра.
- Тиде – мераҥ иге огыл, а карсак иге улмаш, - манеш курскай.
Мый тудым сайынрак кучышым да мöнгыш кондышым. Тудлан четлыкым ыштышым. Но четлык ыштымем такеш гына лие. Кочкышым пуымеке, четлык омсам петыраш монденыт. Тунам карсак иге шылын.
Мый зиян ыштыдыме янлыкым пеш йöратем.

Леонид Яковлев, 8 «а»
1968 г.

  К содержанию сборника "Весела кеҥеж"